காளையை அடக்கிய முத்து(தமிழினி)-பரபரப்பு

முரட்டு காளையை அடக்கிய முத்து (தமிழினி). பரபரப்பு. பதட்டம்.ரத்தத்தை உறைய வைக்கும் சம்பவம்.இதயம் பலவீனம் உடையவர்கள்,ரத்தத்தை பார்த்தால் மயக்கம் போடுபவர்கள், ஆஸ்பத்திரி வாசம் பிடிக்காதவர்கள் படிக்கவேண்டாம்.அப்புறம் முதலில் ஏன் சொல்ல வில்லை என்று வருத்தப்படக்கூடாது என்பதால் முன்னரே சொல்லிவிட்டேன்.இது நான் ஜல்லிக்கட்டில் கலந்துக்கொண்ட அதிரடி அனுபவம்.


நான் முதலில் வேலைக்கு சேர்ந்த அந்த ஊரில் பல நாட்களுக்கு பின் நடைபெற்ற ஜல்லிக்கட்டு விழா என்பதால் இளவட்டங்கள் மத்தியில் பலத்த எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. பொதுவாக இதுப்போன்ற உள்ளூர் விழாக்களின் போது யாரும் வங்கிப்பக்கம் திரும்பிக்கூட பார்க்கமாட்டார்கள்.நாங்கள் பழைய பெண்டிங் ஃபைல் எல்லாம் பார்த்து காலத்தை ஓட்டுவோம். ஊர் பெரியவர்கள் எங்கள் எல்லோரையும் ஜல்லிக்கட்டு பார்க்க அழைத்தார். நாங்கள் நாலேபேர் தான் ஊழியர்கள் என்பதாலும் நான்தான் இருந்ததிலேயே இளவட்டம் என்பதாலும் என்னை மட்டும் மேனேஜர் அனுப்பினார்.


நானும் போய் ஓசி பிரியாணியை ஒரு கை பார்த்துட்டு அங்கே போனேன். ஒரு சிறிய தெருவின் ஒரு பகுதியை அடைத்து மேடை போடப்பட்டிருந்தது. அந்த மேடைக்கு அடியில் வாடி வாசல். வாடி வாசல் என்னவென்றால் ஜல்லிக்கட்டு மாடு வெளியே வரும் இடம்.அங்கிருந்து மாட்டை விரும்புவோர் பிடிக்கலாம்.மதியம் சுமார் 12 மணியளவில் ஜல்லிக்கட்டு ஆரம்பம் ஆனது. அனுபவசாலிகள், என்னை மதியம் இரண்டு மணிக்குமேல் வந்தால் போதும் என்றிருந்தார்கள். ஆனால் நான் ஆர்வத்தில் (பிரியாணி) முதலிலேயே போய்விட்டேன்.நான் அப்போது ஒரு சாதாரண கிளார்க் தான் என்றாலும் பேங்க்காரர், பேங்க்காரர் என்று பயங்கர மரியாதை இருந்தது ஊரில்.


கேஷ் கவுண்ட்டரில் பணத்திற்கு மத்தியில் அமர்ந்து கேஷ் எண்ணுவதை பார்த்துவிட்டு அத்தனை பணமும் என்னுடையது என்று கிராம மக்கள் தவறாக நினைத்துக்கொள்வதால் உருவாகும் மரியாதை இது என்பேன். நான் அப்போது பேச்சிலர் ஆக் இருந்ததும் ஒரு காரணம் என்று எங்கள் மேனேஜர் சொல்லுவார். என் பெயரை சொல்லி பெண்ணை பெற்றவர்களிடம் டெபாஸிட் வாங்கிய கில்லாடி அவர்.நான் புரட்சி(?) செய்தவுடன் பலபேர் அந்த ஊர்ல அப்செட் ஆனதாக சொல்லி என்னை ஓட்டுவார் அவர்.



வாடிவாசலுக்கு அருகில் ஊர் பெரியவர் ஒருவரின் மொட்டை மாடியில் சேர் போட்டு என்னை அமர வைத்தனர்.மேடைமேலே ஒரு ஆள் கமெண்டரி கொடுத்துவந்தார்.அந்த ஊர் பஞ்சாயத்து சேர்மனின் மகன் என்னுடன் கோவை ராமகிருஷ்ணா மிஷனில் படித்தவன் ஆதலால் அருகில் அமர்ந்து ஜல்லிக்கட்டின் பல நுணுக்கங்களை என்னுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தான்.



கமெண்டரி கொடுக்கும் ஆளின் முக்கியத்துவத்தை நான் அப்பொது தான் தெரிந்துக் கொண்டேன். தொடர்ச்சியாக நாலு ஐந்து மணிநேரம் பேசக்கூடியவனாக இருத்தல் வேண்டும். நம்முடைய கிரிக்கெட் கமெண்டரி போல அல்ல. டோனி கிரெய்க் மாதிரி உச்சத்ஸதாயில் கத்தவேண்டும். அனைத்து மாடுகளை பற்றிய விளக்கங்களை தெரிந்திருக்கவேண்டும். அப்போதைக்கப்போது சரக்கு (சாராயம் தான் அய்யா) உள்ளே இறங்கிக்கொண்டே இருக்கவேண்டும்.ஜல்லிக்கட்டை உற்சாகமாக கொண்டு போவதில் அவரின் பங்கு இன்றியமையாதது.


முதலில் கோயில் மாடு விடப்பட்டது. யாரும் அதை தொட மாட்டார்களாம். சாவதானமாக வெளியே வந்த அது மக்கள் கூட்டத்தை பார்த்து மிரண்டு ஓரமாக ஒதுங்கியது. பிறகு சில கன்றுகுட்டிகள் விடப்பட்டன.இந்த கன்றுகுட்டிகள் எல்லாம் ரியல் சிட்சுவேஷனில் ட்ரெயினிங் எடுக்கின்றனவாம். ஆரம்பத்தில் கூட்டமே இல்லாதிருந்த தெரு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக களை கட்டியது.


சற்று அளவில் பெரிய காளைகள் பாய்ந்து வர ஆரம்பித்தன.கிழவர் முதல் குமரர் வரை அனைவரும் வீதியிலேயே பயமில்லாமல் நின்றுக்கொண்டு இருந்தனர்.அனைத்து பெண்களும் அருகில் உள்ள வீடுகளின திண்ணையிலோ மொட்டைமாடிகளிலோ இருந்தனர்.பஸ் ஸ்டாப்பிலோ டீக்கடையிலோ நான் அன்றாடம் பார்க்கும் குப்பன், சுப்பன், கோவிந்தன் எல்லோரும் மாட்டை ஒரு கையில் பிடித்து தூக்கி எறிந்து விடுபவர்களை போல் வேட்டியை தார்ப்பாய்ச்சி கட்டிக்கொண்டு நின்றிருந்தனர்.சிலர் நான் மாடியில் அமர்ந்திருந்ததை பார்த்து நக்கலாக சிரித்தாற்போல தெரிந்தது. ஆனால் நான் தெளிவாக இருந்தேன்.


பலபேரின் லட்சியம் ஓடிவருகிற மாட்டின் முதுகில் ஒரு தட்டு தட்டிவிடுகிற ஆர்வம் தான்.ஒரு முறை ஒரு தட்டு தட்டிவிட்டவுடன் லட்சியத்தை சாதித்த நிறைவுடன் பெண்கள் அமர்ந்திருக்கிற பகுதிகளை பலர் ஏறிட்டு பார்ப்பதும் நடந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் கொம்பு கூர் சீவப்பட்ட முரட்டு காளைகள் வர ஆரம்பித்தன. விவரமான பலர் ஒதுங்க ஆரம்பித்தனர். ஆனால் தெருவில் கூட்டம் சேர்ந்துக்கொண்டேதான் இருந்தது.


சுற்று வட்டார அனைத்து கிராமங்களிலும் இருந்து பல வீரர்களும் வந்து களத்தில் குதிக்க சூழ்நிலை பரபரப்பானது. இதற்கிடையே ஒரு நண்பரின் தூண்தலுக்கேற்ப நானும் கீழே இறங்கிச்சென்று இருப்பதிலேயே சாதுவாக ஓடி வந்துக் கொண்டிருந்த ஒரு மாட்டை தேர்தெடுத்து அதன் முதுகில் தட்டினேன். திரும்பிப்பார்த்த மாடு (அந்த செகண்ட் என் மூச்சே நின்னுடுச்சிய்யா) என்னை மன்னித்துவிட்டேன் என்பதுபோல பார்த்துவிட்டு ஓடியது.பெண்கள் பகுதியை ஏறிட்டு பார்க்கவேண்டும் என்று தோன்றிய ஆவலை கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு (பேங்க்காரர் அல்லவா) மீண்டும் மாடியில் அடைக்கலமானேன்.



நண்பர் கூறிக்கொண்டிருந்தார். வழக்கமாக இந்த மாதிரி ஜல்லிக்கட்டுகளில் மாடு பிடிக்க வருபவன் மாட்டிடம் இருந்து தப்பிவிடுவானாம். வேடிக்கை பார்க்க வருபவனை மாடு தூக்கிவிடுமாம். மாடு பிடிக்க வருபவன் எப்படி சிக்கலானால் மாட்டிடம் இருந்து பாய்ந்து தப்பிக்கவேண்டும் என்று அறிந்திருப்பான்.வேடிக்கை பார்க்க வரும் ஆர்வகோளாறுகள் டெக்னிக் தெரியாமல் மாட்டிக்கொண்டு விடுமாம்.


பல மாடுகள் வாடிவாசலை விட்டு வெளியே வந்தவுடன் ஒரே ஓட்டமாக ஓடிவிடும். இந்த இடத்தில் ஒரு சுவையான சொற்பிரயோகம் உள்ளது. அதுதான் "நின்று விளையாடுதல்" என்பது. அதாவது சில மாடுகள் வாடி வாசலை விட்டு வெளியே வந்தவுடன் நேராக கூட்டத்தை வி்ட்டு வெளியே ஓடாமல் அங்கேயே நிற்கும் சுத்தி சுத்தி நடக்கும். நமது வீரமறவர்களும் அதை சுற்றி சுற்றி ஓடுவார்கள். மாடு அசந்த நேரம் பாய்வதற்கு. அந்த கணம் உண்மையிலேயே நேரில் பார்த்து அனுபவிக்க வேண்டும்.நின்று விளையாடும் மாடுகள் தான் சூப்பர் மாடுகள்.


ஊரில் உள்ள அனைத்து மக்களும் அந்த ஒரு தெருவில் கூடி இருக்கும்போது சூழ்நிலை மிகவும் எலக்ட்ரிஃபைடாக இருக்கும். வாடி வாசலில் மாடு வெளியே வந்தவுடன் அதன் தோளை பிடித்து தொங்கிக்கொண்டுவிடுவர் சிலர். அது அவர்களையும் தூக்கிக்கொண்டு தெரு முனை வரை கொண்டுவரும். தெருமுனை வரை பிடியை விடாமல் விழாமல் தொங்கிக்கொண்டு வந்தாலே அவன் வீரன் என்பதை மக்கள் ஒத்துக்கொண்டு விடுவார்கள்.



பிறகு தெருமுனையில் மாட்டின் சொந்தக்காரன் ஒரு பெரிய சுருக்கு கயிறுடன் நிற்பான். ஓடிவரும் மாட்டின் கழுத்தில் போட்டு மாட்டுடன் சிறிது தூரம் ஓடி மாட்டை நிறுத்துவான்.


ஒரு மாடு பிடிபட்டுவிட்டால் அந்த மாட்டின் சொந்தக்காரனுக்கு அதைவிட அவமானம் ஏதுவுமில்லையாம். அவனுடைய சொந்த வாழ்க்கையிலும் தொழில் வாழ்க்கையிலும் அதன் பிறகு நசிவுதானாம். இதுவெல்லாம் மூட நம்பிக்கைகள் என்று புரிந்தாலும் நான் ஆர்க்யூ செய்யவில்லை.


நான் பார்த்த அன்று பெரிதாக காயம் என்று யாருக்கும் இல்லை. ஒரு ஆளை மட்டும் மாடு சுமார் 100 மீட்டர் தூரம் தரையில் இழுத்து சென்றது. மயக்கமாகி கோமா ஸ்டேஜுக்கு போன அந்த நபர் இரண்டு நாள் கழித்துத்தான் கண் விழித்ததாக கேள்விப்பட்டேன்.


இரண்டு மணிநேரம் சுவாரசியமாக பார்த்துவி்ட்டுத்தான் வந்தேன்.நான் எந்த மாட்டை புடிச்சேன்..நீங்க வேற....தொட்டு பார்த்ததற்கே ஆடிப்போயிட்டேன்.


ஜல்லிக்கட்டை பற்றி சி.சு.செல்லப்பா எழுதிய வாடி வாசல் என்ற நாவலை பற்றி நான் ஏற்கனவே எழுதியுள்ள பதிவு இங்கே....