என்னை கவரும் சுந்தர ராமசாமி

ஒரு எழுத்தாளன் என்ற முறையில் நான் எதற்கும் பூரண விசுவாசம் செலுத்துகிறவன் அல்ல. நடைமுறை அர்த்தப்படி கட்சிகள், அரசாங்கம், சமூகம், மதம்,தேசம் இவற்றிற் கெல்லாம் பூரண விசுவாசம் அளித்து விடக் கூடாது என்பதை என் இலக்கியக் கொள்கையின் ஒரு பகுதியாக நான் ஏற்றுக்கொண்டிருக்கிறேன்.

வெகுஜனத்தின் நம்பிக்கைகளைப் பிரதிபலிப்பதோ, புதிய நம்பிக்கைகளை ஏற்றுக் கொள்ளும்படி அவர்களை தூண்டுவதோ என்னுடைய வேலை அல்ல.அவர்களுடைய பொது நம்பிக்கைக்கு அப்பாற்பட்ட விதி விலக்கான உண்மைகளைச் சொல்லி,அந்த சந்தர்ப்பங்களில் அவர்களுடைய விரோதி யாகவும், காலத்தின் நண்பனாகவும் இருப்பதே என் வேலை என்று எண்ணுகிறேன்.

(சு.ரா வின் நானும் என் எழுத்தும் என்ற நூலிருந்து)

எந்த யோசனையும் இல்லாமல் என்னை கவர்ந்த எழுத்தாளர்களில் முக்கியமானவர் சுந்தர ராமசாமி என்று கூறிவிடலாம். மேலோட்டமாக எழுதக்கூடிய எழுத்தாளர், இறுக்கமான செயற்கை நடையை கொண்டவர், பார்ப்பன மேலாண்மையை வலியுறுத்துபவர் என்றெல்லாம் பல குற்றச்சாட்டுக்கள் இவர் மீது இருந்தாலும் அத்தனையையும் மீறி அவர் எழுத்துக்கள் எனக்கு பிடித்துத்தான் இருக்கிறது.


ஏறத்தாழ அவரின் அனைத்து ஆக்கங்களையும் படித்துள்ளேன். சிறுகதை, நாவல், கட்டுரைகள் என்று எல்லாவற்றையும் படித்துள்ளேன்.பொதுவாக நவீன கவிதைகளை உள் வாங்கி கொள்வதில் எனக்கு சில பிரச்சினைகள் உண்டு.ஆகவே சு.ரா வின் கவிதைகளை நான் இன்னும் படிக்கவில்லை.

சு.ரா.வின் மொழிபெயர்ப்பி்ல் தோட்டியின் மகனையும் அவரின் கடைசி கால சிறுகதைகளில் ஒன்றான பிள்ளை கெடுத்தாள் விளையையும் தலித் எழுத்தாளர்களிடம் இருந்து குற்றச்சாட்டு வருவதற்கு முன்பே படித்துள்ளேன். என் சிறுமூளைக்கு அவர் எதுவும் அவதூறாக எழுதியதாக தோன்றவில்லை. அவரின் திராவிட கட்சிகளின் மீதான விமர்சனங்களையும் நான் கடுமை யானதாக கருதவில்லை.ஒரு சில கருத்துக்கள் நாணயமாகவே தோன்றுகிறது.

அ.மார்க்ஸ் போன்ற தலித்திய,பின்நவீனத்துவ விமர்சகர்கள் அவரை ஓயாமல் தாக்கியே வந்திருந்தாலும் நான் அவர்களுக்கு எதிரி அல்ல என்பதையே சு.ரா மீண்டும் மீண்டும் சொல்லி வந்தார். இது அவரின் வாழ்வின் முதுமையான கடைசி கட்டம் என்பதும் குறிப்பிடத் தக்கது.

ஒரு எழுத்தாளர் நமக்கு பிடிப்பதற்கு முக்கிய காரணங்களில் ஒன்று வாழ்வின் பல்வேறு விஷயங்களின் மேல் நாம் வைத்திருக்கும் மதிப்பீடுகள். அவர்களின் எண்ணப் போக்குகளுடன் நம்முடைய எண்ணங்களை ஒப்பிட்டு அவர்களிடம் இருந்து அஙகீகாரம் பெறுகிறோம்.ஆனால் அதற்காக அவர்கள் அடிக்கும் எல்லா கூத்துக்களையும் தாங்கி பிடிக்கும்போதுதான் பிரச்சினை வருகிறது.


ஜெயமோகனின் ஒரு சுந்தர ராமசாமி-நினைவின் நதியில் நூல் ஒரு முக்கியமான நூல். அந்த நூலில் அடிக்கடி தான் சுந்தர ராமசாமியை மீறி சென்றதாக ஜெயமோகன் எழுதியிருப்பார். அந்த "மீறி" என்ற வார்த்தையை "மாறி" என்று அடுத்த பதிப்பில் ஜெயமோகன் போட்டுகொள்வாரேயானால் நான் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைவேன்.மீறல் என்ற வார்த்தை வேறுவிதமாக அர்த்தம் கொடுக்கிறது.

சு.ராவை வெறுமனே புகழ்வதைவிட அவரின் மீதான கறாரான விமர்சன பார்வையை செலுத்தியுள்ளதாக ஜெயமோகன் கூறுகிறார். இந்த நூலை படிக்கும் சு.ரா வாசகர்கள் பல இடங்களில் முரண்படலாம்.என்னளவில் நான் முரண்படும் இடங்களில் சிலவற்றை மட்டும் சொல்கிறேன்.

எழுத உட்கார்ந்தால் நம்மில் வேறு ஒரு ஆள்(சாமி(?))இறங்கிவிட வேண்டும் என்றும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு எழுதிக்கொண்டே இருக்கவேண்டும் என்பது ஜெயமோகனின் எண்ணம்.அப்படியென்றால் தான் அது இலக்கியம் என்றும் நினைக்கிறார் அவர். சுந்தர ராமசாமி யோசித்து யோசித்து மெதுவாக எழுதுவதாகவும் அதை தவறு என்று கூறி வாய்ப்பு கிடைக்கும்போதெல்லாம் போட்டு பார்ப்பார் ஜெமோ. அது ஏன் என்று எனக்கு புரிந்ததே இல்லை. வாய்ப்பு கிடைக்கும்போதெல்லாம் பகுத்தறிவு என்பதையும் போட்டுப்பார்ப்பார் ஜெமோ என்பதும் இங்கே கவனிக்கத்தக்கது.

தன்ணுணர்வு இல்லாமல் எழுதுவதுதான் இலக்கியம் என்று இவர் எப்படி நிர்ணயிக்கலாம்? இந்த நூலிலும் நவீனத்துவ எழுத்தாளர்கள் என்று அசோகமித்திரன், ஜீ.நாகராஜன் மற்றும் சு.ராவை வேறு ஒரு நூலிலும் மதிப்பிட முயற்சிக்கும் ஜெயமோகன் பல்வேறு காரணங்களை கூறி ஜீ.நாகராஜன் மற்றும் சு.ரா ஆகியோர் எழுதுவது இலக்கியமே இல்லை என்று அளவிற்கு போகிறார்.ஆனர்ல அவர்களின் இடம் தமிழ் இலக்கியத்தில் உறுதிப்படுத்தப் பட்டுள்ளது என்றும் கூறுகிறார்.இங்கு ஜெயமோகனுடன் சேர்ந்து நமக்கும் குழப்பம் வருகிறது.

அடுத்ததாக ஜெயமோகனின் "பின் தொடரும் நிழல்" நாவலில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியினரால் துரத்தப்பட்ட கெ.கெ.எம் ஒரு கம்புடன் கோயிலில் இருந்து மீளும் காட்சி தன்னை எப்படி உலுக்கியது என்பதை சு.ரா உணர்ச்சிகரமாக சொன்னதாக எழுதியிருப்பார் ஜெமோ.சு.ரா போன்ற ஒரு நவீனத்துவர் இதுபோன்ற தமிழ் சினிமா காட்சிக்கு நிகரான காட்சியமைப்பினால் உலுக்கப்பட்டிருப்பார் என்று சு.ரா வின் பல புத்தகங்களை படித்த எனக்கு தோன்றவில்லை. சிஷயப்பிள்ளையை சந்தோஷப்படுத்தும் நோக்கத்துடன் ஏதாவது சொல்லியிருக்கலாம்.

இவரைப்பற்றி(சு.ரா) ஒரு புத்தகமே எழுதலாம் என்று எனக்கு ஒரு எண்ணம் உள்ளது. பார்ப்போம்.மற்றபடி,சு.ரா வின் காகங்கள் என்ற சிறுகதையும் ஜே.ஜே.சில குறிப்புகள் என்ற நாவலும் எனக்கு மிகவும் பிடித்த படைப்புகள்.எத்தனை முறை படித்தாலும் சளைக்காத ஆக்கங்கள்.