கலைஞருக்கு சில டிப்ஸ்

கருத்து சொல்கிறேன் என்று டைமிங் சென்சாக காமெடி பேசுவது, தமிழை வைத்து விளையாடுவது ஆகிய சங்க கால ட்ரிக் எல்லாம் இப்போது செல்லுபடியாகாது என்பதை கலைஞர் உணர வேண்டும்.இதையெல்லாம் கிண்டல் செய்து சிரிக்க தமிழன் கற்று ஆண்டுகள் பல உருண்டோடிவிட்டது. முரசொலியை கட்சிக்காரர்கள் கூட வாங்குவதில்லை என்பதை இங்கு இணைத்து பார்க்கவேண்டும்.


கூட்டணி மாறுவது, கொள்கை மாறுவது ஆகிய விஷயங்களுக்கு எல்லாம் மிகவும கஷ்டப்பட்டு விளக்கம், வியாக்கியானம் சொல்லுவதை எல்லாம் விட்டுவிடவேண்டும். ராமதாஸ் பாணி, ஜெயலலிதா பாணி எல்லாம் மிகவும் அட்வான்ஸாக போயிருக்கும் இந்த சூழ்நிலையில் இன்னும் 1970 ல் என்ன நடந்தது என்ற இவர் கொடுக்கும் விளக்கத்தை எல்லாம் யார் கவனிக்கிறார்கள்?


ராமதாஸ் கூட்டணி மாறும்போது ஏதாவது காரணங்களை சொல்ல கஷ்டபடுகிறாரா என்று கவனியுங்கள்.சீட் அதிகம் கொடுக்கும் கூட்டணியில் நாங்கள் இருப்போம் என்று நேரடியாக கூறுவார்

.ஜெயலலிதா ஒரு ஸ்டேண்டர்ட் வசனத்தை வைத்துள்ளார்.

"அரசியலில் நிரந்தர எதிரியும் இல்லை..நிரந்தர பகைவனும் இல்லை"

என்று கூறிவிட்டு அடுத்த வேலையை பார்ப்பார்.ஆனால் கலைஞர் இந்திரா காந்தி காலத்தில் இருந்து என்று அளக்க ஆரம்பிக்கும்போது மக்கள் டென்சன் ஆகின்றனர்.

அல்டிமேட்டாக பதவி தான் குறி என்னும்போது ஏன் இந்த பில்ட்அப் என்று மக்கள் நினைப்பதில் நியாயம் உண்டு. அதனால்தான் ஜெயலலிதாவின் அதிரடி பாணியை மக்கள் ரசிக்கிறார்கள்.உண்மையிலேயே கலைஞரிடம் ஏதாவது கொள்கை இருந்து இந்த வீர வசனங்களை பேசினால் மக்கள் கேட்பார்கள். ஆனால் இவர் கோபால்சாமியை வெளியேற்றி ஸ்டாலினையும் தயாநிதியையும் சன்டிவியையும் வளர்க்க போராடும் போராட்டத்தை பார்க்கும் மக்கள் என்ன நினைப்பார்கள்?


ஜெயலலிதா கோபம் வந்தால் மதமாற்ற தடைசட்டம் போடுவார். கரசேவையை சப்போர்ட் செய்வார். இதற்காக சிறுபான்மை மக்கள் கோபித்துகொள்வார்கள். தேர்தல் வந்தால் ஜெயலலிதா சர்ச்சில் சோறு போடுவார். மசூதியில் கூழ் சாப்பிடுவார். அவ்வளவுதான் சிறுபான்மையினரும் மகிழ்ந்துவிடுவார்கள். ஓட்டும் கண்ணை மூடிக்கொண்டு குத்துவார்கள்.இது ஒரு உதாரணம்தான்.இது போலத்தான் மக்கள்.ஜெயலலிதாவும் இதற்கெல்லாம் பெரிய விளக்கம் கொடுப்பதில்லை.மக்களும் எந்த விளக்கமும் கேட்பதில்லை.ஆனால் இதுவே கலைஞரை எடுத்துக் கொள்ளுங்கள். ஏதாவது பேசி கெட்ட பெயர் வாங்கி கொள்வார்.


ஜெயலலிதா சென்னை வந்த மகிந்த ராஜுபக்சே வை சந்திக்கவில்லை. ஈழ தமிழர்க்கு ஆதரவு காட்டும்விதமாக என்று நாமே நினைத்து கொள்ள வேண்டியதுதான்.அவர் ஏதும் சொல்லவில்லை.ஆனால் மீண்டும் ஆட்சிக்கு வந்தவுடன் இலங்கையாவது, தமிழராவது என்பார். மக்களும் ஏதும் கேட்க மாட்டார்கள்.இதுவே கலைஞராக இருந்தால் ஏதாவது அறிக்கை விட்டு சொதப்புவார்.

அறிவுஜீவிகள் ஏதாவது கேள்வி கேட்டுக்கொண்டு தான் இருப்பார்கள். அதையெல்லாம் கண்டுக்கொண்டு இருந்தால் காரியம் ஆகாது என்பதை அவருக்கு யார் சொல்லுவது?


சன்டிவியில் தினமும் மக்களுக்கு இவர் ஆயிரம் ,ஐநூறு கொடுப்பது போன்று போட்டோ போட்டு விளம்பரம் செய்யவேண்டும்.கிழவிகளை கட்டிப்பிடித்து எம்.ஜீ.ஆர் கொடுக்கும் போஸ் கிராமத்து ஏழை மக்கள் மனதில் ஏற்படுத்தி உள்ள இம்பேக்ட்டை பற்றி அவர் யோசிக்கவேண்டும்.அப்படி எல்லோருக்கும் எம்.ஜீ.ஆர் அள்ளி அள்ளி கொடுத்தாரா அல்லது அப்படித்தான் கொடுக்கமுடியுமா என்றெல்லாம் நம் மக்கள் சிந்திப்பதில்லை.கிழவிகளை கட்டிபிடித்து சினிமாத்தனமாக எம்.ஜி.ஆரும் ஜெயலலிதா கொடுக்கும் போஸ்கள் ஏற்படுத்தும் இமேஜ் மிகப்பெரிது.ஆயிரம் படித்த நமக்கே ரஜினி பாட்சாவில் முதன்முதலாக ஒரு வில்லனை அடிக்கும்போது சிலிர்க்கிறது. அப்படி இருக்கும்போது கிராம கடைக்கோடியில் இருக்கும் ஒரு படிக்காத அப்பாவி இந்த மாதிரியான சினிமாத்தனமான செய்கையால் எந்தளவு இம்ப்ரஸ் ஆவான் என்பதை கலைஞர் உணரவேண்டும்.


அரசு ஊழியர்களை ஜெயலலிதா படுத்தியதை எல்லோரும் அறிவோம். ஆனால் தேர்தல் சமயத்தில் கொஞ்சம் சலுகைகளை அள்ளி கொடுத்தாலே அவர்கள் திருப்திப்பட்டுகொள்வார்கள். இதுவே கலைஞர் ஆட்சி ஆகட்டும். ஸ்ட்ரைக என்ன? ஆர்ப்பாட்டம் என்ன? தூள் பறக்கும். நண்டு, குஞ்சு எல்லாம் கலைஞரை கேள்வி கேட்கும்.இதுப்பற்றி சுந்தர ராமசாமி அருமையாக எழுதியுள்ளார்.

" கலைஞர் ஆட்சியில் தனித்தமிழ்நாடு தலைவர்கள், தமிழ்வழிகல்வி தலைவர்கள் , அரசு ஊழியர் சங்க தலைவர்கள் எல்லோரும் கலாட்டா செய்தார்கள். கலைஞரும் ஜனநாயக உணர்வோடு அனைவரையும் அரவணைத்து சென்றார்..பிறகு கலைஞர் ஆட்சி போய் எங்கள் புரட்சிதலைவி ஆட்சி மலர்ந்தது.அன்றிரவே தலைவர்கள் தங்கள் புரட்சி குழந்தைகளை தொட்டிலில் போட்டு தாலாட்ட ஆரம்பித்தனர்.அவர்கள் பேச்சின் மூலம் இரத்த கொதிப்பு ஏறியிருக்கும் குழந்தைகள் அவ்வளவு சீக்கிரம் தூங்கிவிடுமா என்றுதான் நாம் நினைப்போம்.ஆனால் அவை உடனே தூஙகி தங்கள் இரட்சகர்கள் மீது தாங்கள் கொண்ட பேரன்பை நிரூபித்தன.அதன்பின் அவை இன்றுவரை பாலுக்காக கூட எழுந்திருக்கவில்லை"
இதனுள்ளே அடங்கியிருக்கும் செய்தியினை கலைஞர் உணர வேண்டும்.

இது ஓட்டுப்பெட்டி அரசியலில் தி.மு.க வும் கலைஞரும் எப்படி சர்வைவ் ஆவது என்ற நோக்கத்தை வைத்து மட்டும் எழுதப்பட்டது.இந்த பதிவு சற்று அளவுகடந்து கலைஞரை விமர்சித்திருந்தாலும் ஜனநாயக யுகத்தில் இந்த கருத்துக்களை கலைஞர் சீர்தூக்கி பார்ப்பது தமிழ்நாட்டுக்கு நல்லது.கொள்கை என்று கலைஞர் நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் சில விஷயங்கள் அவரின் மற்ற சில தவறுகளால் கேலி கூத்தாக்கப்பட்டுள்ளது என்பது உண்மை.


(தொடரும்)