சாருவின் ஸீரோ டிகிரி இலக்கியமா?

ஒரு அதிர்ச்சி

எல்லா மனிதனுக்குள்ளும் ஒரு அழுக்கான இன்னொரு மனிதன் இருக்கிறான் என்பது உண்மை என்று நான் நம்புகிறேன்.(அழுக்கின் அளவு வித்தியாசப்படலாம்) ஆனால் பிரபஞ்ச ஒழுங்கு காப்பாற்றப்பட அந்த அழுக்கு மனிதனை உள்ளேயே அமுக்கி வைக்கவோ அல்லது உள்ளேயோ கொன்று புதைக்கவோ தான் ஒருவர் முயலவேண்டுமோ ஒழிய அவனை நியாயப்படுத்தவோ வீதியில் விட்டு பரபரப்பை ஏற்படுத்தவோ கூடாது.

ஒரு கதை

சின்ன வயதில் பாட புத்தகத்தில் அனைவரும் படித்திருக்கக்கூடிய கதை இது.
ஒரு ஒரு ஊரில் ஒரு முட்டாள் ராஜா இருந்தாராம். அந்த ராஜாவுக்கு பிறந்த நாள் ட்ரஸ் தைத்து தருகிறேன் என்று கூறி இரண்டு பேர் வந்து எந்த துணியையுமே காட்டாமல் (வடிவேலுவின், எவன் பொண்டாட்டி பத்தினியோ அவன் கண்ணுக்குத்தான் கடவுள் தெரிவார் என்ற காமெடியை நினைத்துக் கொள்ளவும்.) ராஜாவை ஏமாற்றுவார்களாம். கடைசியில் ராஜா நகர்வலம் போகும்போது ஒரு குழந்தை ராஜா ட்ரெஸ்ஸே போடவில்லை என்று கத்தியவுடன் எல்லோரும் தன் அசட்டுதனத்தை உணர்வார்கள்.

ஒரு இலக்கிய வகை

ஸீரோ டிகிரி நாவலை பின்நவீனத்துவ நாவல் என்று கூறுகிறார்கள்.

பின்நவீனத்துவத்தின் அர்த்தம் என்ன என்று தேடினால் கிடைப்பது இதுதான்.

"பின் நவீனத்துவ புனைவிலக்கியம் தொடர்ச்சி, நீரோட்டம், தொகுப்பு, நேர்கோடு, ஆகியவற்றில் இருந்து விலகி தொடர்ச்சியின்மை, சிதறல், முடிவின்மை, மையமின்மை,புனைவு பற்றிய மேம்பட்ட புனைவு பன்முகத்தன்மை ஆகியவை கொண்டது."

(திண்ணையில் வந்த ஒரு கட்டுரையில் இருந்து சுடப்பட்டது)

எந்த ஒழுங்கிற்கும் வராது போனால் ரொம்ப அருமையான பின்நவீனத்துவ நாவல் என்பதாக கூறுகிறார்கள்.

ஒரு அத்தியாயம்

இது வரையிலான இந்த பக்கங்களை வாசித்துவிட்டு எங்கே கதை என்று கேட்டாள் வாசுகி. கதை சொல்ல வேண்டுமானால் கதாபாத்திரங்கள் வேண்டும். கதாபாத்திரங்கள் உருவாக்கப்படவேண்டும். யார் உருவாக்குவது.கடவுளற்ற உலகத்தில் நான் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறேன். நியாயமற்ற உலகத்தில் வாழந்துகொண்டிருக்கிறேன்.

27 தினங்கள் முட்டைகளை அடைகாத்து முட்டை ஓட்டை தன் அலகினால் லேசாக உடைத்து குஞ்சு முட்டையிலிருந்து வெறியேற வழி செய்து குஞ்சுகளைத் தன் வெதுவெதுப்பான சிறகுகளுக்குள் வைத்துப் பாதுகாத்து தானியங்களைத் தின்பதற்கு கற்றுக்கொடுத்து எல்லாம் ஒழுங்கான தாள லயத்துடன் நடந்து கொண்டிருக்கும்போதே ஆகாயத்திலிருந்து சரேலெனப் பாய்ந்து குஞ்சுகளைத் தன் காலிடுக்கில் எடுத்து செல்லும் பருந்துகளுக்கு மிஞ்சிப் பிழைக்கும் குஞ்சுகள் ஒன்பது கூட இல்லை என்றால் இந்த உலகில் ஒழுங்கு எங்கே உள்ளது?

(ஸீரோ டிகிரியில் இருந்து எனக்கு பிடித்த ஒரு பகுதி)


ஒரு இலக்கிய கருத்து

இலக்கியம் இலக்கியத்திற்கே என்பது ஒரு மோசடி வாதம் என்பது தான் என் கருத்தும். ஆனால் இலக்கியத்தில் அழகியல் இருக்கத்தேவையில்லை என்பதும் முரட்டு வாதம்தான். ஒரு கட்டுரைக்கும் இலக்கிய புனைவிற்கும் கண்டிப்பாக வித்தியாசம் உள்ளது என்றே நான் நினைக்கிறேன்.

ஒரு நண்பர் என்னிடம் "அடிபட்டவன் எப்படி அழுவான்? ராகம் போட்டா?" என்று கேட்டார். என்னை சிந்திக்க வைத்த கிண்டல் அது.

திருப்பி அடிப்பதோ ராகம் போட்டு அழுவதோ அவனவன் இஷ்டம்.ஆனால் அடிப்பட்டவன் போராடவேண்டிய களம் வேறு. உடனே அடிப்பட்டவன் இலக்கியம் படைக்கக்கூடாதா என்று கேட்டால் அதற்கு பதில் என்னிடம் இல்லை. இதுவெல்லாம் தனிப்பட்ட மனிதர்களின் ரசனை, கருத்து என்று கூறி தப்பித்துக்கொள்வது தான் நான் செய்யும் காரியமாக இருக்கும்.

இலக்கியத்தில் உள்ள ரசனையை தூண்டக்கூடிய அந்த பண்பு, ரசனையோடு கூடி சிந்தனையையும் செழுமைப்படுத்துகிறது என்பது என் அனுபவம்.
இலக்கியம் என்பதற்கு பல விளக்கங்களை பலர் கூறி வருகின்றனர். என்னை பொருத்தவரை தனிமனிதனின் ரசனையை உயர்த்தி கூடவே அவன் சிந்தனைத்தளத்தை உயர்த்தி பக்குவப்பட்ட ஒரு மனதை உருவாக்குவதே நல்ல இலக்கியம் என்று நினைக்கிறேன். இலக்கியம் என்பது ஒரு தனி மனிதனோ அல்லது சமுதாயமோ எதிர்கொண்ட பிரச்சினைகளை, அதை அவர்கள் எதிர்கொண்ட விதம் ஆகியவற்றைப்பற்றி நியாயமான முறையிலும், யதார்த்தமான முறையிலும் முன்வைத்தலே என்றும் கூறலாம்.


ஒரு விளக்கம்

ஃபூக்கோ என்பவரின் பின்நவீனத்துவம் பற்றிய கருத்து

"வித்தியாசத்தை விடுவிக்க நமக்கு ஒரு வேறுபட்ட சிந்தனை வேண்டும். இச்சிந்தனை தருக்கமும் மறுப்பும் அற்றது. பன்மையை வரவேற்பது. அங்கீரிக்கப்பட்டதிலிருந்து விலகும் பாதைகளை உள்ளடக்கியது.ஒப்புதல் உள்ளது, அதே சமயத்தில தனிப்படுத்துவதை உபகரணமாக கொண்டது.பாண்டித்திய விதிகளுக்குள் கட்டுப்படாது தீர்வில்லாத கேள்விகளை எதிர்கொண்டு மீண்டும் மீண்டும் விளையாடும் வேறுபட்ட சிந்தனை."

இதன்படி பன்முகத்தன்மை பின்நவீனத்துவத்தின் ஒரு கூறு என்று வைத்துக்கொண்டாலும் ஒரு கலைஞன் எடுத்தாளும் ஒரு கருத்தில் அவன் கூறும் அனைத்து பன்முகத்தன்மையையும் சேர்க்கும் ஒரு புள்ளி இருந்தாக வேண்டும் என்று நினைக்கிறேன் நான்.

இலக்கியவாதியை பற்றி

தமிழ் வாழ்வு சார்ந்து கடுமையான பல விமர்சனங்களை கொண்ட சாரு நிவேதிதா லத்தீன் அமெரிக்க, ஆப்பிரிக்க இலக்கியங்களையே பெரிதும் விரும்புகிறார்.அங்குள்ள படைப்பாளிகள் படைப்பதோடு மற்றுமின்றி களத்தில் இறங்கி போராடவும் செய்பவர்கள் என்றெல்லாம் அவர்களை போற்றி பேசும் சாரு நிஜ வாழ்வில் ஒரு சாதாரண போலீஸ் விசாரணை வந்ததற்காக தன்னுடைய ஒரு நண்பரை இனிமேல் தன்னை சந்திக்கக்கூடாது என்று கண்டித்து கூறியதாக கவிதா சரண் பத்திரிக்கையில் படித்துள்ளேன்.

இந்த நாவலில் கணிசமான அளவில் இவர் சொந்த வாழ்க்கையும் கூறப்பட்டுள்ளதாக தெரிகிறது. இந்த சூழ்நிலையில் பலராலும் சிலாகிக்கப்படும் மேற்கோள் காட்டப்படும் இந்த புகழ்பெற்ற வாசகத்தின் அர்த்தம் எனக்கு நிஜமாகவே புரியவில்லை.

" என் எழுத்தை புரிந்துக்கொள்ளவேண்டுமானால் என் வாழ்வை பார்க்காதே..என் வாழ்வை புரிந்துக்கொள்ள வேண்டுமானால் என் எழுத்தை பார்க்காதே"

ஒரு செக்ஸ் கருத்து

பெரும் கலகமாகவும் பரபரப்பாகவும் சித்தரிக்கப்பட்ட பெண்கள் மற்றும் செக்ஸ் பற்றி எழுதியுள்ளதாக கூறப்படும் பகுதிகள், இந்த நூலின் முன்னுரையில் ஜெயமோகன் கூறியுள்ளபடி முதிர்ச்சியில்லாமல் இருக்கிறது என்பது தான் என் புரிதலும். விடலைத்தனமாக சில அத்தியாயங்களை எழுதியுள்ளார்.

சில அத்தியாயங்களில் சில சக இலக்கியவாதிகள் தாக்கப்பட்டுள்ளனர் என்று எனக்கு புரிகிறது.இது அந்த கால இலக்கிய அரசியலுடன் சம்பந்தப்பட்டிருக்கும் என நினைக்கிறேன்.நமக்கு இந்த உலகம் புதிதாகையால் அது யாரையெல்லாம் சுட்டுகிறது என்று புரியவில்லை.
இவ்வளவையும் மீறி நாவலின் சில பகுதிகள் கவித்துவமாக புனையப்பட்டுள்ளது. இதைவிடவும் நல்ல நாவலை இவரால் படைக்க முடியும் என்று தோன்றுகிறது..

ஒரு விளக்கம்

கடந்த இரு ஆண்டுகளாகத்தான் தமிழ் இலக்கிய உலகத்தை கவனித்து வருகிறேன். எனக்கு ஆச்சரியத்தை அளித்த படைப்பாளிகளில் ஒருவர் சாரு நிவேதிதா. அவருடைய கோணல் பக்கங்கள் என்ற இணையத்தளத்தை அவ்வபோது படிப்பதுண்டு.

முதன் முதலில் அந்த தளத்தை திறந்தபோது அதை எத்தனை பேர் (தினமும் இருபதாயிரம் ஹிட்ஸ்..நிஜமாகவா) படிக்கிறார்கள் போன்ற விவரங்களும், பிறகு அந்த தளத்தை பேமேண்ட் சைட் ஆக்கியபோது வெறும் இருபது பேர் மட்டுமே ஆதரவு தெரிவித்ததுமான நேர்மையான தகவல்கள் என்னை சிரிக்க வைத்தன.மீண்டும் அந்த தளம் இலவச தளமாக ஆக்கப்பட்டதை சொல்லவும் வேண்டுமா?அப்படிப்பட்ட சாரு நிவேதிதாவினுடைய ஸீரோ டிகிரியை பற்றி பல இடங்களில் கேள்விப்பட்டதினால் படாத பாடுபட்டு அந்த புத்தகத்தை சென்னை வலைப்பதிவர்கள் உதவியுடன் வாங்கினேன். எனக்கு இந்த புத்தகத்தை தந்தவர் ஒரு எழுத்தாளர்தான்.இதைப்பற்றி ஒரு ரிவ்யூ எழுத வேண்டும் என்ற கன்டிஷனுடன் புத்தகத்தை தந்தார்.

(என்னய்யா இது ஒரு இழவும் புரியவில்லை என்று கூறுபவர்கள் ஒரு பின்நவீனத்துவ நாவலுக்கு எழுதப்பட்ட பின்நவீனத்துவ விமர்சனம் இப்படித்தான் இருக்கும் என்பதை புரிந்துக்கொள்ளவேண்டும்.அந்த நாவலை படிக்கும்போது எனக்கும் இப்படித்தான் இருந்தது)